ลม ที่หอบความหนาวเข้ามา
คืน ที่เธอต้องเสียน้ำตา
ใน หน้าต่างตรงนี้เห็นเธอ เหนื่อยล้า
เดิน คนเดียวท่ามกลางฝนโปรยลงมา
ยังมืดมิด ข้างนอกยังเหน็บหนาว
แล้วเธอคงทนได้ชั่วคราว
ฉันยังรออยู่เสมอ
ไขประตูเพื่อเปิดไว้รับเธอ
ในลมหนาว จะอยู่รอเธอจนเช้า
ในคืนหนาว จะอยู่เพื่อคอยรับฟังทุกเรื่องราว
หากเหนื่อยและเธอลุกยืนไม่ไหว
ก็เข้ามาพักพิงได้ไหม ก่อนจะไป
รอ จนแดดทอแสงเข้ามา
เธอ ยังอยู่กับคราบน้ำตา
ฉัน ได้แต่เฝ้ามองด้วยใจ ห่วงหา
รอ เมื่อไหร่เธอจะหันมอง เข้ามา
หากพรุ่งนี้ ค่ำคืนยังเหน็บหนาว
และมองไปไม่มีแสงดาว
ฉันจะรอ อยู่เสมอ
ไขประตูเพื่อเปิดไว้รับเธอ
ในลมหนาว จะอยู่รอเธอจนเช้า
ในคืนหนาว จะอยู่เพื่อคอยรับฟังทุกเรื่องราว
หากเหนื่อยและเธอลุกยืนไม่ไหว
ก็เข้ามาพักพิงได้ไหม ก่อนจะไป
ยังมีฉัน วันหนึ่งถ้าเธอปวดร้าว
ยังมีฉัน ที่อยู่และคอยรับฟังทุกเรื่องราว
หากเหนื่อยและเธอลุกยืนไม่ไหว
หากในวันนี้เธอร้องไห้
ก็เข้ามาพักพิงได้ไหม ก่อนจะไป